بال و پر را باز کن، بر هم بزن تا سامرا           می‌برد مرغ دلت را یک سخن تا سامرا
خستگی، دلواپسی معنا ندارد خنده کن           پس بیا همراه شو ای جان من تا سامرا

رخصت از زهرا بگیر و وارد این خانه شو           بلکه مهمانت کند لطف حسن تا سامرا

خـانۀ دوّم حـسن بـابِ کـرامت می‌شود
با ظهورِ یارِ دل، اتـمامِ حجّت می‌شود

باز شد چشمانِ مست صاحبم بر روزگار           آمـده تـابی دهـد بر سیـنـه‌هایِ بی‌قـرار
آخرین حجّت ز نسلِ مصطفی و حیدر است           می‌چکد جود و کرم از چشمِ او چون آبشار
روزگاری فـتح خـیبر می‌کند مثلِ علی           بر سرش دستارِ احمد، در کفِ او ذوالفقار

آخـریـن آئـیـنـۀ پُـر نـورِ مـعـبـود آمـده
مژده ای چشم انتظاران چونکه موعود آمده

با قدومش عالمی را پُر هیاهو کرده است           هر دلِ بشکسته‌ای را بندِ گیسو کرده است
قبله را تغییر داده این چه سرّ اعظم است           کعبه را انگار مابینِ دو ابرو کرده است
تا قـدم رنجه کند بر خاکِ گـرمِ سامـرا           بال‌هایِ جبرئیل این مُلک جارو کرده است

مژده ای یاران که تندیسِ سعادت می‌رسد
واژۀ بی‌عیب و نقصی بر عدالت می‌رسد

از گل نرگـس نشو غافـل که آقایی کند           می‌رسد روزی که بر نُه طاق مولایی کند
از گل نرگس نشو غافل، کمی هم بو بکش           آمده هر عاشقی را مست و شیدایی کند
دستگـیری می‌کند آقاست بازم می‌خرد           آخرین گـل مطمـئـناً کار زهـرایی کـند

مژده ای یاران امامِ مهربان گل کرده است
ای بنازم صاحبِ عصر و زمان گل کرده است

نیـمۀ شعـبان تجلّیِ غـدیری دیگر است           روزِ بیعت روزِ میلادِ امیری دیگر است
دست را وا کن ببیند دست خالی آمدی           او کریم است و دل ما هم فقیری دیگر است
قلب هامان را خـدا از بهرِ مهـدی آفرید           بهر آقا قلبِ شیعه یک سریری دیگر است

مـطـمئـنم که خـدا اتـمامِ حجّـت می‌کـند
زادۀ نرگس به قلبِ ما حکومت می‌کند